Barış Akademisyeni Prof. Karaman görevine iade edildi: Bu karar emsal teşkil ediyor
ANTALYA – Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri Anabilim Dalı’ndan 686 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile ihraç edilen Antalya Tabip Odası Başkanı, “Bu suça ortak olmayacağız” başlıklı yazıya imza attığı için ” akademisyenlerin bildirisi” veya kamuoyunda “barış bildirisi”. Dr. Taha Karaman, mahkeme kararıyla görevine iade edildi. Ankara 21. İdare Mahkemesi kararında, Prof. Dr. Karaman’ın tebliğ tarihinden itibaren 30 gün içinde göreve başlamasına oybirliğiyle karar verildi. Kararda, yaklaşık 2 bin 200 akademisyenin imzasını taşıyan bildiriye verilen desteğin ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı.
‘ÇOK ÖNEMLİ BİR KARAR’
prof. Dr. Karaman’ın kararı, “Mahkeme akademiye geri dönme kararı verdi. Uluslararası hukuk açısından emsal teşkil etme ihtimali yüksek. Daha önce ret kararı alanlar için de dönüş olacak.” Türel süreci hakkında bilgi veren Avukat Münip Ermiş, “Mahkemenin bu kararı temyize gitse bile üniversitenin yasal olarak en geç bir ay içinde görevlendirme başlatması gerekiyor. Taraflardan herhangi bir bilgi alamadık. YÖK’e sürecin sonucunu sorduk cevap bekliyoruz sonuçta sadece Antalya’daki görevden ihraç edilen akademisyenler için değil, Türkiye’de aynı süreçten geçen akademisyenler için de geçerli.”
MAHKEME KARARINA İTİRAZ EDİLMİŞTİR
Anayasa Mahkemesi’nin “Zübeyde Füsun Üstel ve diğerleri”ne atıfta bulunarak 26 Temmuz 2019 tarihli kararına atıfta bulunulan kararda, Anayasa Mahkemesi’nin ilgili kararının söz konusu beyannamenin aynı olduğu ve kapsam dahilinde olduğu hatırlatıldı. “ifade özgürlüğü”nden. Taha Karaman’ın kamu görevine iadesi için İnanılmaz Devlet Muhakemelerini İnceleme Komisyonu’na yaptığı başvurunun reddedilmesinin hukuka aykırı olduğunun belirtildiği mahkeme kararında, “Anayasa Mahkemesi ve Yargıtay değerlendirildiğinde; Danıştay kararı ile anılan beyannameye imza atılması, davacının söz konusu örgütle irtibatlı ve iltisaklı olduğu anlamına gelmez.Davacı hakkında bir grup akademisyen tarafından yayınlanan beyannameye imza attığı gerekçesiyle yapılan soruşturma sonucunda, Akdeniz Üniversitesi Disiplin Kurulu kararı ile sözleşmenin iptali için açılan davada Bölge İdare Mahkemesi kararında jenerik hakkın bulunmadığına karar verildi.
Hukukun üstünlüğü vurgusu
“Mahkememiz kamu makamlarına yönelik eleştirilerde bazı ilkeler benimsemiştir” başlıklı kararda, beraat için şu gerekçeler gösterildi: “Kamu yetkisini kullanan organlar nezdinde bazı ifadeler kabul edilemez bulunsa bile.” Hukukun üstünlüğüne dayalı demokratik bir toplumda, düzene aykırı düşünceler özgürce ifade edilmelidir.Demokratik hukuk devletinin temel ilkeleri korunarak terörle etkin mücadele yapılabilir.Bu kapsamda yaptırım uygulanmamalıdır. devletin terörle mücadele politikalarını eleştiren görüş ve düşüncelere ne kadar şiddetli olursa olsun başvurabilirler.Kamu makamları şiddete tahrik içermedikçe cezai soruşturmalara başvurmakla yetinmelidirler.bildirgede yer alan hükümlerin doğrudan amacı gütmediği kabul edilmelidir. herhangi bir kişiye veya yetkiliye, ancak kamuoyunu yakından ilgilendiren bir konuda büyük bir kamuoyu tartışması için ifadeler içermesi.
“YETKİLERİN SERT ELEŞTİRİLERİ TEHLİKE DEĞİLDİR”
Yargılama sürecinde barış bildirisinin değerlendirilmesinde şu sonuçlara varıldığı açıklandı:
“Başvuranların imzaladığı beyanı bir bütün olarak doğrudan veya dolaylı olarak şiddete teşvik olarak nitelendirmek mümkün görünmemektedir. Açıklamada, o dönemde devam eden çatışmalara son verilmesi talebinin baskın olduğu değerlendirildi. Açıklanan bir görüşün sert olması ve yetkilileri sert bir şekilde eleştirmesi toplum, devlet ve demokratik siyasi düzen için tehlike oluşturduğu anlamına gelmez. Bildirgenin ülkemizi uluslararası arenada küçük düşürmeyi amaçladığı gerekçesi, müdahale için meşru bir sebep olarak kabul edilemez. Bildirge bir bütün olarak değerlendirildiğinde, çatışmaların sona erdirilmesi ve yaşam hakkına ilişkin ilke ve kuralların korunması için yetkililere bir çağrı içermektedir. İfade özgürlüğünün sadece toplum tarafından kabul gören veya zararsız olan fikirler için değil, incitici ve endişe verici bilgi ve düşünceler için de geçerli olduğu sonucuna varılmıştır.
